Reisverslag 6

Datum: 14 december

De kindjes in de Kinder Garten proberen de woordjes die ze in het Engels kunnen tegen ons te zeggen. Eerst was het alleen ‘hello’ en nu wordt het ‘Goodmorning’.
Als de ochtend gymnastiek van de basisschool begint proberen er ook veel kleuters al mee te doen. Ze proberen de pasjes van de grotere kinderen na te doen. Dit ziet er zo lief uit.

Op de basisschool moest ik deze week lessen geven over de boerderij en wat je op de boerderij kon vinden.
Ik had van thuis een paar Engelse kinderboekjes meegenomen. Zodat ik dat als lesmateriaal kon gebruiken. Een van de boekjes gaat over dieren. Die kon ik dus goed gebruiken tijdens deze les.
We hebben de paragraaf in het boek weer samen door gelezen en daarna ging ik de boerderij dieren met ze af. Het spel dat ik erbij had verzonnen was pictionary. Ik liet dan een kind uit de klas naar het bord komen. Die moest dan het dier tekenen wat op het kaartje had staan. De klas moest dan raden welk dier het was.
Dit vonden de kinderen super leuk om te doen. Op een gegeven moment wilde ik weer een nieuw iemand kiezen die op het bord mocht tekenen en toen stonden er 10 om mij heen die heel graag wilde. Sommige hadden al een krijtje in hun hand. Ze waren erg enthousiast en ze hadden alle dieren goed geraden.

In de pauze komen altijd dezelfde kinderen ons halen om buiten te spelen. Ik was net in het dieren boekje aan het kijken toen ze binnen kwamen. Ze stonden om mij heen en vonden het boekje heel leuk. Ze wezen dieren aan en ik moest toen in het Engels zeggen wat het was. De kindjes zeiden mij dan na. Zo waren we in de pauze ook een beetje Engels aan de kindjes te leren.

Maandagavond had ik een weer een social, Rich had voor ons een kalligrafie cursus geboekt. Bij de social waren: Osman, Louise, Liam, Mélissa, Nadine en ik.
Kate zou ook nog komen, daar hebben we op staan wachten todat ze Rich belde waar we waren. Wij zeiden bij de afgesproken uitgang waar ben jij. Ze was in een groot winkelcentrum terecht gekomen. We keken om ons heen, maar er was geen groot winkelcentrum in de buurt te herkennen. Kate zat op de verkeerde plaats en haar telefoon was bijna leeg. Ze is uiteindelijk niet meer gekomen en is terug naar haar appartement gegaan.
We konden eerst het goede gebouw niet vinden. Uiteindelijk zagen we het en zijn we naar binnen gegaan. Rich had een man aangesproken om te vragen waar het was. De man nam ons vervolgens mee naar een kamer waar niets stond. Toen hadden we door dat we verkeerd waren. We liepen naar buiten en naast dit gebouw was nog eenzelfde gebouw. Het andere gebouw bleek dus wel de goede te zijn.
Voordat we begonnen met de kalligrafie cursus gingen we daar met zijn alle een soort van thee ceremonie houden. Ondertussen legde de mensen wat uit over kalligrafie en over de penselen. Je moet ze op een speciale manier vast houden.
Daarna begonnen we met de cursus. We kregen papier dat we op een speciale manier moesten vouwen zodat we lijntjes zagen en de karakters beter konden maken. We hadden zo richtlijnen gevouwen.
Je moet de karakters volgens een bepaalde manier maken. Dit was erg lastig. Er waren 3 mensen die ons hielpen. Heel vaak werd er iemands hand vastgepakt en maakte je samen met een van die mensen een karakter. Hij had opeens op mijn blad het teken China gemaakt. Daarna kregen we het officiële papier voor het laatste moeilijk karakter. Dat karakter was China. Mijn laatste karakter was wel het beste gelukt dan de andere karakters die we moesten maken.
Toen we klaar waren moesten we rennen om de laatste metro te halen.
Rich zei al tegen Mélissa en mij iedere keer als we samen zijn moeten we rennen om de laatste metro te halen. Gelukkig hadden we het gehaald.
Het zag er wel grappig uit een grote groep buitenlanders rennend naar het metro station.


In het weekend zijn Mélissa en ik samen naar Nanjing geweest. Dat is een stad buiten Shanghai. Met de hoge snelheidstrein is het 2 uur reizen.
We zijn vrijdag gelijk uit school naar het station gegaan en op de trein gestapt. We kwamen rond 19.00 aan.
We zaten in een heel mooi hotel, het had vier sterren en het was niet eens duur. Het hotel heet het Lake Vue Hotel. De naam zegt het al van de bovenste etage kan je het grote beroemde meer in Nanjing zien liggen. Mélissa en ik zijn bij het meer wezen kijken. Het meer is heel groot en daarom heen had je leuke wandelpaden liggen.
Daarna zijn we door gegaan naar het War monument van Nanjing.
Toen Mélissa en ik daar aankwamen was het heel druk en er stond heel veel politie. Dit vond ik raar we dachten is het hier altijd zo druk en zo goed beveiligd. We raakten aan de praat met twee Chinese studenten en die vertelde ons dat er precies 77 jaar geleden in Nanjing een zware strijd was en dat heel veel mensen waren vermoord. Bij deze herdenking was de Chinese president ook. Mélissa en ik waren dus bij een historische gebeurtenis zonder dat we het wisten. Het was puur toeval.

Zondag hebben we lekker lang uitgeslapen en uitgerust van ons tripje naar Nanjing.