Engelse les en stedentrips

Vandaag (dinsdag) zijn we voor het eerst een hele dag op de school geweest. We moesten om 8.00 uur op het metro station zijn, want we moesten tussen 9.00 uur – 9.30 uur beginnen met werken. De reistijd is een uur en daarna nog 10 minuten lopen naar de school.
Kelly (een lerares die Engels geeft aan de kinderen en het beste Engels kan praten dan de andere leraren) heeft ons de instructies voor de dag gegeven. Ze heeft ook laten zien waar wij kunnen zitten als we pauze hebben. We hebben ons eigen bureau met grote, kleine gekleurde vellen papier, waskrijtjes en permanent markers. We hebben van Kelly ook onze eigen plastic lunch box gekregen.
Onze dag zag er als volgt uit: eerst hebben we geholpen in de Kinder Garten hier zitten kindjes van 4-7 jaar. We hebben daar geholpen om de bedden neer te zetten rond de middag, dan doen alle kinderen namelijk een middag dutje. Nadat we klaar waren met de bedden hebben we geholpen om alle kinderen te voorzien van een warme maaltijd (de lunch). Er werden vier grote vaten met eten gebracht en elk kind kreeg een kartonnen bakje met vakjes waarin het eten werd opgeschept. De taak van Mélissa en dat van mij was om de pakjes dicht te doen en uit te delen.
Daarna zijn we naar de basisschool kant toegegaan om zelf te lunchen. We eten hetzelfde als de kinderen en het wordt in onze lunch box geschept.
Na het eten zijn Mélissa en ik onze Engels lessen gaan voorbereiden die we aan de kinderen in de Kinder Garten gaan geven.
Deze dag hebben we ook een kijkje mogen nemen bij Engels lessen van drie leraren op deze school, ze geven les aan verschillende groepen en dus verschillende moeilijkheden.
Dit was erg interessant om een keer mee te maken. De leraren hebben erg veel gezag, de kinderen zijn erg leergierig en doen actief mee met de les. Als een leraar wat vroeg stak iedereen zijn vinger op om antwoord te geven.
Het niveau van Engels dat de kinderen wordt geleerd is erg hoog. De kinderen die bij ons in groep 7 en 8 zouden zitten krijgen hier op deze school al veel Engelse grammatica.
Tijdens een van deze lessen hebben we onze eerste tekening van een leerling ontvangen. Ze had Mélissa en mij getekend.

Wat mij opviel op deze school is dat ze na iedere les (een les duurt 40 min) een kleine pauze van ongeveer 10 minuten hebben waarin iedereen buiten speelt.
Deze kinderen vinden het heel leuk om in hun pauze te pingpongen of touwtje te springen.
We zijn al door de kinderen ingezet om te draaien bij het springtouwen, zodat de kinderen zelf lekker kunnen springen. Op een gegeven moment waren Mélissa en ik bezig aan ons bureau. De kinderen hadden net pauze. Komt er een meisje kijken of ze ons zag zitten en dat zag ze. Ik was naar buiten gelopen en ik werd gelijk door haar beet gepakt en naar het springtouw geleid. Ik moest van haar weer gaan draaien, dat heb ik toen ook maar gedaan.
De werkdag zat er om 15.30 uur er weer op, omdat we vandaag nog een meeloop dagje hadden. Morgen werken we van 9.30 -16.00 uur. Van school heb ik ook nog materiaal mee gekregen om een Engels les voor te bereiden. We hebben alle Engels boekjes van alle verschillende klassen gekregen. Ik had ook wat papier mee genomen van de school om op te kunnen schrijven. We wilden net weg lopen met dit toen het schoolhoofd ons terug riep. Ik dacht dat hij het niet goed vond dat ik papier van de school mee zou nemen, maar integendeel hij heeft voor ons nog een grote envelop gezocht waarin wij de Engelse boekjes en papieren in mee konden nemen. Hij kwam zelfs met nog meer papier aanlopen, maar dat hebben we niet mee genomen we hadden zo wel genoeg.
We waren om 17.00 uur weer terug in het appartement. Daar zijn Mélissa en ik verder gegaan om een leuke Engels les voor morgen te bedenken.

’S Avonds zijn we met Liam de jongen uit Groot-Brittannië uit eten geweest. Hij wilde graag naar een restaurant toe waar je voor weinig geld (8 yuan dat is ongeveer €0,90) hele lekker noedels met rundvlees kon eten. Hij had hier op zijn eerste dag gegeten met een medewerker van de organisatie en hij was er erg tevreden over. Alleen kan de bediening in de restaurant geen Engels praten. Van de organisatie hebben wij een blad gekregen van een aantal goedkope lekker restaurants waarop het menu in het Engels en Chinees is getypt. Zodat we toch bij deze restaurants zonder problemen kunnen bestellen.
Bij dit restaurant ging het niet zo soepel. Liam wilde graag dat wij noedels met rundvlees zouden proberen, omdat hij daar gek op was. We keken op het blaadje van Projects Abroad, maar daar stond alleen noedels of een rundvlees gerecht op, en niet in combinatie. Op een muur in het restaurant hingen bordjes met Chinese tekens met het gerecht erop. We hebben het geprobeerd uit te zoeken wat noedels met rundvlees was. Liam heeft toen het bordje aangewezen waarvan hij dacht dat dat de goede was. Wat we toen kregen was een soort van rundvlees bouillon. We hebben met zijn drieën zo ontzettend hard gelachen. Hij had de ober weer geroepen en in het Engels gezegd wat hij wilde. Ze begrepen hem niet. De ober heeft toen naar ons formulier van de organisatie gekeken, maar hij snapte niet wat wij bedoelde. Achter ons hingen ook een paar borden met plaatjes. Daar hadden we toen iets op aangewezen waarvan we dachten dat dat het goede was. Helaas was dit ook niet het goeden. We kregen een soort van spaghetti met saus, toen moesten we nog harder lachen. We hadden het maar opgegeven om de rundvlees noedels te krijgen en hebben we de pasta maar gegeten. Dit was overigens lastig omdat we dit met stokjes moesten doen. Lange gladden slierten zijn niet beet te pakken met stokjes. De ober zag dit en kwam twee vorken brengen, we vroegen om een derde maar hij had er maar twee (wat niet heel handig was).
Tijdens het eten hebben we non stop gelachen. De bediening had wel door dat we niet hadden gekregen wat we wilden, ze hebben ons tijdens het eten de hele tijd aangekeken.
Liam voelde zich schuldig dat wij niet hadden gekregen waarvoor we naar het restaurant waren gegaan, want het was zijn idee om daar volgens hem super lekkere rundvlees noedels te eten. Daarom heeft hij betaald. Dit vonden Mélissa en ik sneu voor hem, omdat hij er zich zo op verheugd had om het te eten. Wij gaan hem binnenkort een keer trackteren.
We hadden hem ook gevraagd hoe hij de vorige keer het goede had gekregen, hij vertelde dat toen de medewerker van de organisatie voor hem had besteld.
Liam weet ook dat wij een blog bijhouden, dus na afloop zei hij dit is een leuk verhaal voor jullie om over te schrijven in je blog.

Vandaag (woensdag) moesten we voor het eerst een Engels les geven aan de kinderen in de Kinder Garden. Deze kinderen zijn 6-7 jaar. We moesten de letter G en de letter H behandelen. Les geven is een grote uitdaging aan kleuters die geen Engels en geen Nederlands kunnen, maar de kinderen konden het hele alfabet opzeggen. Mélissa en ik hebben het zo aangepakt dat we eerst de letter drie keer opnoemde en de kinderen moesten ons dan drie keer na zeggen. Om het wat makkelijker te maken hadden we ook drie Engelse woorden gekozen die met die letters begonnen. Die woorden hebben we ook drie keer hardop gezegd en de kinderen hebben ze ook weer herhaald. De letters moesten later ook in een werkboekje geoefend worden. We hebben op het krijtbord voorgedaan hoe je de letter moest schrijven. Daarna zijn ze zelf aan de slag gegaan. In hun boekje stond de Letter als volgt afgebeeld: G g ook stonden ze in stippellijntjes afgebeeld zodat ze de letter een keer konden overtrekken om het gevoel van schrijven een beetje onder de knie te krijgen. Daarnaast was leeg en moesten de kinderen het zelf opschrijven. Mélissa en ik zijn door de klas gaan lopen om te kijken hoe het met het schrijven ging. Veel kinderen kwamen ook naar ons toe om te laten zien wat ze hadden gedaan. Bij de meesten zag het er goed uit, sommige vonden het lastig en heb ik ze laten zien hoe je de letter moest schrijven. Ik ben er bij blijven staan als ze dan de volgende letter alleen deden. Dit ging dan meestal al een stuk beter. Je kon wel zien dat de letters steeds mooier werden.
Het lesgeven ging dus wel aardig.

Vanavond zijn we met Liam en Marcel naar een heel groot winkelcentrum geweest. Marcel (Duitse jongen) gaat morgen op doorreis naar Japan. Hij wilde graag nog bepaalde boeken hebben. In dit winkelcentrum zit een hele grote boekenwinkel. Daar hebben we nog even rondgekeken en daarna zijn wij met z’n allen bij de Mc Donalds gaan eten.

Donderdag zijn Mélissa en ik niet naar de school gegaan, want we hadden een Chinese taal en cultuur les die georganiseerd was door Projects Abroad om 14.00 uur. De school is te ver weg om een ochtend heen te gaan en dan naar de taal en cultuur les te gaan.
Deze lessen hadden we met nog een Zweedse jongen van 26 (Osman) die hier voor een rechten project is. Osman is een erg apart persoon.
Bij de cultuur les hadden we het over de normen en waarde dat bij de Chinese cultuur hoort.
Osman had alle culturele waarde fout gedaan wat hij maar fout kan doen. Hij heeft zijn baas in het openbaar afgewezen. Zijn baas gaf hem werk, maar hij zei dat hij al heel veel werk had en het te druk had. In deze cultuur moet je altijd naar je baas luisteren.
Daarna begon het taal gedeelte. We geleerd hoe we bepaalde dingen moeten uitspreken als er leestekens boven staan, we hebben geleerd tot 10 te tellen en nog wat handige zinnen die tijdens ons verblijf nog van pas komen. De Chinese taal blijft heel lastig we hebben geprobeerd alles zo goed mogelijk uit te spreken, maar we hebben vooral flink gelachen om elkaars uitspraak. In deze taal is het namelijk zo als je iets net verkeerd uitspreekt kan het al gauw iets heel anders betekenen.

In de avond hadden we om 18.45 onze eerste meeting met iedereen die hier is via Projects Abroad. We zijn met zijn allen naar een bar gegaan in een heel hoog gebouw. De bar was op de 37ste etage en daar had je een prachtig uitzicht over Shanghai. In deze bar stond ook in het midden een jacuzzi waar we in mochten, maar niemand is erin gegaan. Die avond hebben we weer nieuwe leuke mensen ontmoet: een meisje 18 jaar uit Groot-Brittanië, meisje 21 jaar uit Amerika, een meisje 21 jaar uit Zwitserland. Helaas was niet iedereen er, veel haalden de meeting niet.

Vrijdag was weer een normale schooldag. We begonnen weer bij de kleuters, we hebben ze weer wat Engelse letters geleerd en werk nagekeken, geholpen met de bedden neerleggen en met het middag eten serveren. Daarna zijn we naar de basisschool gegaan om een Engels les bij te wonen. We hebben daarna zelfs nog en deel van een Engels toets nagekeken.

Zaterdag zijn we met Liam (Britse jongen), Alex (Brits), Nadine (Duits) naar Suzhou een plaatsje op een halfuur treinafstand van Shanghai gegaan. Om bij het treinstation te komen moet je ook nog één uur met de metro.
Alex en Nadine waren zo slim geweest om alvast kaarten vooraf te kopen. Liam Mélissa en ik moesten dit nog doen. Er stond een hele lange rij bij het ticket verkooppunt. De trein van Nadine en Alex gingen we dan ook niet meer halen. Dus hebben we de eerst volgende trein genomen.
Het treinstation is net zo goed beveiligd als het vliegveld bij ons je moet ook door detectiepoortjes en je tas wordt gescand. Het was ook nog een hele puzzel om de goede gate en halte te vinden, de stations zijn heel erg groot en de gate en de andere gegevens stonden in het Chinees gemeld. Dat konden we dus allemaal niet lezen. Er stonden een paar getallen op het kaartje, maar de betekenis van deze getallen stond in het Chinees. We moesten dus zelf raden wat onze gate was.
Suzhou is een waterstadje, een stad met kleine watertjes ertussen. Hier hadden we ook nog afgesproken met Osman en Catalin (allebei Zweedse jongens van 26). Nadine was daarom blij dat we meegingen anders was ze alleen geweest met alle jongens die tevens ook nog een stuk ouder zijn dan zij. We hebben het erg gezellig gehad in Suzhou een mooie stad met een prachtige watertuin waar we rondgelopen hebben. Het was erg leuk om met een grote verschillende groep buitenlanders op stap te gaan we waren in totaal met zeven personen. Toen we moesten wachten op het station zijn we naar de MC Donalds geweest voor wat te drinken en sommige bestelde een klein dingetje om te eten. Eenmaal terug in Shanghai ging Mélissa gelijk terug naar het appartement, het was een lange drukke dag we hebben erg veel gelopen en iedereen was moe. Liam, Alex en ik hadden nog niets gegeten en zijn snel nog even Alexs favoriete Kantonese restaurant binnen gelopen. Dit restaurant heeft een voordeel dat ze een menu met plaatjes hebben, daar kunnen we aanwijzen wat we willen hebben. Je krijgt ook standaard thee, de thee is ook gewoon gratis.

De volgende dag zondag ben ik met Liam, Alex en Nadine naar Hanzhou gegaan dat ligt op één uur treinafstand van Shanghai. Mélissa wilde graag wat dingen in Shanghai zelf bekijken en is niet met ons mee gegaan. Hanzhou staat vooral bekent om het grote meer dat er te vinden is.
We zijn met een taxi van het station naar het meer gegaan. Ik was heel aandachtig om mij heen aan het kijken totdat ik doorhad dat de chauffeur al een tijdje in het Chinees aan het praten was. Ik dacht tegen wie praat hij nou, want niemand begrijpt hem, toen zij Liam: Sha hij is al de hele tijd tegen jou aan het praten. Ik was te aandachtig om mij heen aan het kijken, dus ik had niets door. Er wordt veel tegen mij in het Chinees gepraat.
Het meer is heel groot en er varen volop bootjes om de toeristen het meer te laten zien.
Wij zijn op een grote rondvaart boot gestapt, we waren op het achterdekje op de bankjes gaan zitten waar geen glas was en waar je alles heel goed kon zien. Een nadeel er vlogen heel veel muggen rond. We hebben van elkaar veel muggen afgeslagen, ondanks dat ben ik een paar keer geprikt door die vervelende beestjes. Muggen moeten altijd mij hebben.
De boot heeft ons afgezet op een heel mooi eilandje dat we bekeken hebben en we hebben de volgende boot weer terug genomen naar het vaste land.
Daarna wilde we naar het centrum van Hanzhou toe met een taxi. Er reden volop taxi’s rond, maar niemand wilde ons meenemen. Alle taxi’s negeerde ons. We wisten niet waar we heen moesten.
We zijn daarom een chique westers hotel in gelopen en gevraagd of ze een taxi voor ons konden regelen. Ze dachten vast dat wij daar een kamer huurde, want ze gingen het regelen en wij konden in de lobby wachten. Het wachten duurde erg lang er waren nog een paar mensen voor ons. Toen we eenmaal in de taxi zaten hadden we geen tijd meer om naar het centrum te gaan en wilde we terug naar de luchthaven. De taxi ging blijkbaar niet naar de luchthaven, want dat vroegen we en de chauffeur schudde zijn hoofd en heeft ons ergens afgezet. We hoefden voor dit ritje gelukkig niets te betalen.
We zijn een stukje gaan lopen en vonden weer een chique hotel waar we hetzelfde trucje hebben uitgehaald.
Deze taxi bracht ons gelukkig wel naar het station. Terug in Shanghai zijn Liam, Alex en ik weer gelijk door gegaan naar de Kantonees. Die herkent ons intussen wel.