Reisverslag 7

Datum: 21 december

Op school zijn Mélissa en ik niet meer de enige vrijwilligers. Er loopt nu ook een Chinese vrijwilliger rond die ook komt helpen met de Engels lessen. Zijn Engels is heel goed en beter dan van de Engels docenten op de school. Hij is 30 jaar en hij is aardig. De meeste Engels docenten hebben Engelse namen om het voor ons makkelijker te maken om de naam te onthouden. Zo heet de Chinese vrijwilliger Jackie. Zijn bureau staat bij ons in de office.
Een Engels docent waarmee ik les geef had mij gevraagd of ik in de grote lunchpauze wat kinderen van de derde klas Engelse verhaaltjes wilde voorlezen. Dit vond ik wel een leuk idee dus dat doe ik nu iedere grote pauze.
We hadden vorige week in de bibliotheek van de school wat passende makkelijke Engelse boekjes uitgezocht.
Eerst las ik de kinderen alleen voor totdat Jackie mij kwam helpen. Hij had een verhaal gekozen wat hij graag wilde vertellen. Het was het beroemde verhaal van de schildpad en de haas die een wedstrijd houden. De schildpad wint tegen alle verwachtingen in. Jackie had een leuk idee hij wilde het gaan naspelen. Ik was de verteller hij was de haas en Mélissa was de schildpad. Jackie was de haas, hij hopte de hele office door.
Dit was zo grappig de kinderen vonden het heel leuk en later hebben de kinderen zelf het verhaal nagespeeld.
Jackie helpt mij met het vertellen van de Engelse verhaaltjes. Hij is namelijk Chinees dus hij vertaalt dingen zodat de kinderen ook echt begrijpen waar het verhaal over gaat.
Er hadden een paar kinderen gevraagd of hij plastische chirurgie had ondergaan, omdat ze hem er buitenlands uit vonden zien. In mijn ogen ziet hij er niet buitenlands uit.

De kinderen in de Kinder Garten komen nu ook naar mij toe als ze een probleem hebben of als er iets is. Ze zien mij echt als docent, maar wel als een waar ze ook mee kunnen knuffelen en spelen.
Ik werd ook door een jong klein meisje meegetrokken ze bracht mij naar de andere Chinese docenten. Ze pakte een stoel voor mij en ik moest erop gaan zitten. Ze had me tussen de andere docenten neergezet. Die moesten wel lachen en ik ook.
Sommige kinderen hadden ruzie over speelgoed. Een kindje had twee dingen en iemand anders niets. Toen heb ik het speelgoed eerlijk verdeeld.

Dinsdag hadden we een afscheidsetentje van Louise (Zweden). We gingen met alle vrijwilligers (Mélissa, Nadine, Louise, Kate, Liam, Osman en ik) Hotpot eten. Dat is iets typische Chinees. Het restaurant was heel leuk.
Het was all you can eat hotpot en sushi voor maar 127 yuan ongeveer 15 euro p.p. Hier zaten ook drankjes en toetjes bij inbegrepen.
We konden bestellingen doen via een touchscreen scherm. We konden drie hotpot smaken kiezen. Hotpot is bouillon waarin je heel veel dingen kunt koken. Via het touchscreen scherm hebben we allemaal dingen besteld die in de hotpot kunnen. Je moet de dingen in de hotpot doen, het is gaar als het eten wat je erin hebt gegooid blijft drijven.
Hierna zijn we naar de Vue Bar geweest. Hier was onze eerste social ook, maar toen was Louise er nog niet en ze wilde er graag nog heen. Mélissa was moe en is terug naar het appartement gegaan.
We namen een taxi naar de bar. We waren alleen met zijn vijven en dat past net niet in één taxi. Louise ging zelfs bij Kate op schoot zitten. De jongens vonden het toch te krap en hebben de chauffeur het adres laten zien en hebben zelf een andere taxi genomen. Zo hadden we voldoende ruimte.
Op het buiten terras van de Vue Bar was niemand. Het was namelijk koud, daar hebben we nog wel leuke uitzicht foto’s gemaakt en nog een meiden groepsfoto. Daarna zijn we naar binnen gegaan, omdat we het te koud vonden. Hier hebben we nog een uur gezeten en toen zijn we nog uit gegaan.
Nadine was voor het uitgaan naar huis gegaan. We belanden in een salsa bar. Osman zocht naar andere clubs in de buurt, maar die waren er niet echt dus bleven we hier. Het was wel erg gezellig en de muziek vond ik ook leuk. We zijn uiteindelijk om half 2 weggegaan. Ik heb met Liam een taxi genomen terug naar het appartement. We zijn nog wel snel langs een internetcafe geweest. Die was natuurlijk dicht, maar als je voor het gebouw staat heb je ook internet. We waren om 2.00 uur terug in ons appartement. Ik moest helaas wel de volgende dag om half 8 weer op. Maar ik ben de volgende dag toch nog goed doorgekomen, ik was niet helemaal gesloopt.
Louise moest echter die dag al om 6.00 uur weg naar het vliegveld.

Liam vertrok donderdag naar huis. Dat betekende dat Mélissa en ik alleen in het appartement woonden. Dit duurde maar een dag, want vrijdagavond kwam er een nieuw persoon bij ons in het appartement wonen. Het is een meisje, ze heet Angiliki en is geboren in Griekenland. Ze woont nu in Tjechië. Angiliki is 24 en aardig. Ze blijft in Shanghai voor maar twee weekjes. Ze heeft hier een medisch project. Ze studeert ook iets medisch. Ze is hier ook alleen voor de kerstvakantie.

Donderdag kwamen Rich en Jasmine (nieuw teamlid van Projects Abroad) langs op de school. We moesten nog wat formulieren invullen en we hadden een klein interviewtje wat we van ons project vonden.
Rich kwam afscheid nemen van ons en de school. Hij vliegt zaterdag terug naar Engeland en stopt met werken bij Projects Abroad. Hij komt wel weer terug naar Shanghai om hier te werken.
Jasmine is heel aardig ze is denk ik in de twintig, ze is Chinees en vind het leuk om met buitenlanders te werken en zo ook haar Engels te verbeteren.

Zaterdag zijn Mélissa en ik naar de fake market geweest. Hier kun je allemaal nep merken kopen, zoals nep Michael Korse tassen die er wel echt uitzien. Daarna zijn we gewoon gaan shoppen in de drukste winkelstraat van Shanghai, East Nanjing road.
S’avonds ben ik met Nadine en Osman uit eten geweest. Mélissa ging niet mee, want ze moest nog een aantal dingen regelen. Het nieuwe meisje ging ook niet mee ze had al met iemand afgesproken die ze kende die hier zat.
Het eten was gezellig en ik was om 23.00 weer terug in het appartement.

Zondag is vooral onze relax en uitslaap dag. We hebben een hele tijd liggen lezen en toen zijn we ergens gaan lunchen.